Wszystko na „nie”, czyli bunt dwulatka

Jeśli Twoje dziecko zaczyna coraz częściej stawiać na swoim, a w całym domu rozbrzmiewa donośne „ja sam”, to najprawdopodobniej stykasz się właśnie z objawami typowego buntu dwulatka. Jak sobie radzić z Twoim małym złośnikiem?

Czym jest bunt dwulatka?

Jeśli Twoje dziecko właśnie przeżywa okres tzw. buntu dwulatka, nie martw się – to zupełnie naturalne. Skąd właściwie bierze się ten bunt? Twój maluch właśnie zdał sobie sprawę ze swojej indywidualności oraz z tego, że jest odrębną jednostką, niezależną w niektórych aspektach od swojej mamy. Stąd zaczyna chcieć się sam ubierać („Ja sam!”) lub też coraz częściej sprzeciwia się Twoim propozycjom. Z drugiej strony Twój maluch wciąż odczuwa mocną potrzebę przebywania blisko Ciebie.

Pojawiają się dwie sprzeczności i to jest właśnie główny powód, dla którego w końcu Twoje dziecko znajduje ujście dla swoich emocji w postaci… złości. Choć ten etap należy do prawidłowego rozwoju każdego dziecka, będziesz musiała uzbroić się w anielską cierpliwość. Najlepiej jest zawsze rozpocząć od nauki rozpoznawania objawów.

Jakie są objawy buntu dwulatka i ile trwa?

Do głównych objawów buntu dwulatka należy głośny sprzeciw nakazom ze strony rodzica oraz wybuchanie złością w momentach, gdy chcesz pomóc maluchowi w zwyczajnych czynnościach (ubieranie się, mycie zębów, kąpanie).

Dziecko zaczyna również coraz częściej złościć się kiedy widzi, że jego pragnienia i oczekiwania nie są zgodne z rzeczywistością. Jeśli coś idzie nie po jego myśli, nie dostaje wszystkiego na „już” ani też sama Ty nie chcesz postępować według jego rytuałów, to najprawdopodobniej nie raz usłyszysz jego głośny, nieadekwatny do danej sytuacji płacz.

Bardzo często możesz też zauważyć, że Twój maluch nie radzi sobie ze swoimi emocjami po tym, że wykonuje skrajnie różne (wręcz przeczące sobie wzajemnie) czynności, czyli np. najpierw rzuca i rozwala zabawkę, a następnie złości się z tego powodu i próbuje ją naprawić. Choć wszystkie te objawy wyglądają dla Ciebie teraz dość przerażająco, to pamiętaj, że etap ten nie trwa wiecznie.

Ile w takim razie trwa bunt dwulatka? Najczęściej występuje on od 18 do 26 miesiąca życia i właśnie wtedy jest dobry moment, żeby szczególnie zwracać uwagę na jego złośliwe zachowanie. Koniec końców, jak już raz rozpoznasz ten etap, następnym krokiem jest nauka, jak poskromić małego złośnika.

Jak sobie radzić z buntem dwulatka?

Istnieje wiele sposobów na to, aby radzić sobie ze złością i płaczem Twojego dziecka. Pamiętaj, że ta mała istotka jest jedynym w swoim rodzaju połączeniem Ciebie i Twojego partnera. Jako jedyna w swoim rodzaju potrzebuje indywidualnego podejścia. Kiedy więc będziesz szukała odpowiedniego sposobu na poradzenie sobie ze złością swojego malucha, nie zniechęcaj się szybko. Sprawdzaj różne metody i zobacz, na które Twoje dziecko reaguje pozytywnie. Oto kilka opcji, które możesz przetestować:

1. Dawaj wybór – zamiast stawiać na bezpośredni rozkaz (np. ubierz się), podaj swojemu dziecku alternatywę (czy chcesz dziś ubrać niebieskie, czy zielone spodenki?).
2. Postaraj się zrozumieć swojego malucha i być wyrozumiałą – stosuj przyciszony ton głosu i pozwalaj swojemu dziecku na samodzielność. Dla niego jest to niezwykle frustrujące, kiedy widzi, że zwykłe czynności zajmują mu o wiele więcej czasu niż Tobie.
3. Uprzedzaj o planach – dzięki podaniu Twojemu małemu złośnikowi informacji o tym, co będziecie dzisiaj robić, dasz mu czas na oswojenie się z nimi.
4. Nie nadużywaj słowa „nie” – zamień „nie wolno” na „wolno”. Nasz mózg bardzo często niweluje słowo „nie”, stąd takie stwierdzenia wzbudzają bunt u malucha.
5. Daj mu czas na przemyślenia – jeśli Twój maluch nie chce czegoś zrobić od razu, poczekaj. Daj mu znać, żeby się chwilę zastanowił nad tym, co chce, a następnie przyszedł do Ciebie. Naciskając tylko spotęgujesz jego uczucie złości.
6. Odwracaj uwagę – jeśli na ulicy Twoje dziecko zaczyna się buntować, dobrym sposobem jest szybkie odwrócenie uwagi, np. „Patrz, jaki piękny samochód jedzie”. Twoje dziecko jest ciekawe świata i na tym etapie bardzo łatwo je rozproszyć, gdy na horyzoncie czai się możliwa awantura.